Ik had ze an, da's nou twaalf jaar geleden 't Was mei en zonnig met een blauwe lucht Het was in veertig. Ik had paardgereden En met die laarzen aan ben ik gevlucht En met die laarzen aan heb ik gezeten 't Is nou voorbij en alles bij elkaar Zijn we de oorlog al weer lang vergeten Maar af en toe dan kijk ik er eens naar Zo'n ding is op zichzelf niet zoiets raars Gewoon, een laars Nee, laarzen op zichzelf, daar is niets tegen Maar kijk, wanneer het er miljoenen zijn Miljoenen laarzen, dreunend op de wegen En met daarachter 1 krankzinnig brein Weet u nog wel, die laarzen, die marcheren De laarzen, die marcheren op de maat En die geen sterveling kan tegenhouden Met geen geweld en met geen goede wil En weet u nog 't geluid, dat zo benauwde 'Die laarzen houden bij mijn voordeur stil' Nou goed, wij hier vanavond met zijn allen We zijn er aan ontsprongen, aan die dans En al die anderen, die zijn gevallen Die hebben nu een - nogal dorre - krans 's Kijken, waren het er dertig miljoen Of waren het er soms nog meer Laten we bedenken, een volgende keer 't Zijn de laarzen, die het hem doen Wij zeggen: 'Kijk, hoe gaat het, mevrouw Karels!' Ze zegt: 'O dank u, werkelijk heel goed' Dat zal ook wel, ze heeft weer zulke parels Ze is weer dik, ze heeft alweer zo'n hoed Soms wordt de vraag: 'Hoe gaat het?' wel eens pijnlijk Soms is die vraag: 'Hoe gaat het?' wel eens mis 'Wat zegt u, mijn familie? Dood, waarschijnlijk Ik ben de enige die over is' En wij, wij leven door, we zijn 't vergeten We hebben alles weer wat opgelapt Maar laarzen hebben veel op hun geweten Ze hebben heel Europa platgetrapt En als we alles eens preciezer wisten Van al die kind'ren zonder onderdak Van al die zwervelingen en vermisten Dan zaten we niet zo op ons gemak 's Kijken, waren het er veertig miljoen Of zijn het er soms nog meer Laten we bedenken, een volgende keer 't Zijn de laarzen, die het hem doen Een laars is schoeisel, vervaardigd uit rundleder Dat zegt het woordenboek, meer zegt het er niet van En mannen zoals Rauter en Schreieder Die hadden dat rundleder schoeisel an En daarmee trapten ze op onze mensen Ze trapten op het hart en op de geest Wij zitten nu nog ernstig te bedenken Of zij wel echt misdadig zijn geweest Die laarzen kunnen ons nu niet meer deren Maar in de verte dreunt een nieuw refrein Er zullen nieuwe laarzen opmarcheren Zolang er zoveel runderen zijn 's Kijken, wordt het dan weer net als toen Och, hoe het dan ook mag zijn 't Is niet dat ene krankzinnige brein 't Zijn de laarzen, die het hem doen