Ik schrijf je deze kleine brief
Die 'k nooit verzenden mag
Het is zo vredig om me heen
Na 'n roezig drukke dag
Ik zit stil in de lampeschijn
En voel me dicht bij jou
Al weet 'k, als je dit lezen mocht
Hoe je 't verwond'ren zou!

Ik schrijf zo ied're nacht
Aan mijn eigen lief
Maar in de morgenstond
Verscheur ik mijn kleine brief
Ik schrijf zo ied're nacht
Aan mijn eigen lief
Maar in de morgenstond
Verscheur ik mijn arme brief

Je bent eens langs me heen gegaan
Zonder me zelfs te zien
Je dacht me arm en 'k was zo rijk
Ik had zoveel te bien
Toen bleef ik in mijn eenzaamheid
Terwijl jij verder zocht
Naar alles wat ik jou geven wou
En nimmer geven mocht

Ik denk zoveel aan jou
Maar je weet het niet
Jij bent het liefste wat ik heb
Maar je weet het niet
Ik denk zoveel aan jou
Maar je weet het niet
Jij bent het liefste wat ik heb
Maar je weet het niet

Misschien dat ik eens spreken zal
Wanneer ik oud zal zijn
En 't niets meer is dan 'n mooi verhaal
Bevrijd van alle pijn
We zitten beiden, moe en oud
En 'k glimlach voor me heen
En zeg: "Waarom ik eenzaam bleef?
'k Leefde voor jou alleen"

Ik dacht te veel aan jou
Maar jij wist het niet
Jij was het liefste wat ik had
Maar je wist het niet
Ik schrijf zo ied're nacht
Aan mijn eigen lief
Maar in de morgenstond
Verscheur ik mijn arme brief!