'k Ben toch zo kontent als 't waait 'k zie zo geiren het golvende koren en de jagende wolken in de lucht aan de wind hè 'k mijn ziele verloren hoort de wind, ie schuifelt aan 't raam ie speelt hobo langs kamers en gangen ie murmureert de godgansen dag mysterieuze oeroude gezangen
Ik kom van verre van ver over zee 'k ben geboren boven de wijde oceaan uit zon en mane uit sneeuw en ijs ik ben kind van de woeste orkanen maar ik scheire zo geiren over 't land van de bergen duik ik zot naar beneden en toch jeunik mij nog 't meest van al bie de mensen in dorpen en steden
In vroeger tijd maald' ik het graan 'k ben zoveel van mijn wieken verloren zoveel zeilen op stroom en rivier 'k scheidde ooit nog 't kaf van 't koren 'k jaag de giftige wolken nu weg en moeders was waai ik droog en de draak aan een koord in de lucht 'k blaas de meisjesrokken omhoge
'k Blaas de boze geesten uit uw hoofd 'k beuk de deur van uw zorgen wijdopen en nu raas ik van land tot land om de grenzen en de muren te slopen 'k ben toch zo kontent als 't waait 'k zie zo geiren het golvende koren aan de jagende wolken in de lucht aan de wind hè'k mijn ziele verloren