Dames en Heren, boeren en boerinnen zet julder nere want 'k ga gaan beginnen en 'k breng met mijn lied aan julder verstand 't schoonst op de wereld dat is 't Noordzeestrand wat 'n dwaze gedachten van naar Spanje te gaan w'hèn g-hier toch ook appartementjes staan een lange reke van De Panne naar 't Zwin 't en trekt op geen kloten maar grof is 't gewin.
Van Knokke en Zeebrugge vertel ik geen kwaad dat is de zee in zijnen zuiversten staat Blankenberge en Bredene lijk een ei volgepakt en den dijk van Oostende van d'honden bekakt en waar op de wereld hè je nog versere vis 't en is maar in Nieuwpoort dat 't meugelijk is en deur 't zand van Koksijde zo zacht en zo fijn geraken w'in De Panne waar dat we nu moeten zijn.
't Woord zegt het zelve, een panne in 't zand beschut tegen stormen deur duinen omrand duizend jaar lang hèt de zee d'r an gebouwd als de wijdste, de schoonste, de puurste beschouwd en boven op de toppen had je een wonderlijk zicht daar diepe de zee in 't zilverlicht o ik kan maar met moeite mijn tranen bedwingen hoe vind ik nog woorden om de duinen te bezingen.
Met stinkend geld deur 'n duvel bezocht hèn boze mensen onze ziele verkocht met machines gevierendeeld en geplet met asfalt begoten en met buildings bezet en rijke stinkers alhier g'importeerd om te bruinen in de zunne den buik ingesmeerd hoort hoe dat tussen de torens de wind huilt omdat ie zijn duinen nie meer vindt.
Maar de zee zal wel beuken met volle geweld totdat 't laatste bouwsel ook is nere geveld ook al zijn ze lijk reuzen sterk en groot van water en wind is den tijd bondgenoot veegt ook uit de namen van een dwaas geslacht die voor klaterend goud de duinen hè verkracht voor de kinders is 't daar nu een troostloos gebied en voor nen zanger lijk ik een droef bitter lied.