Het leven is druk in z'n wis'lende gangen
Waar 't ene 't and're verdringt
Waar heel veel passeert, waarvan weinig blijft hangen
Waar een lied en een klacht braver klinkt
't Leven verstoort ons zo velerlei zaken
En 't meeste beroert ons maar flauw
Maar, wat op een man altijd indruk zal maken
Dat is wel een lachende vrouw

Een lachende vrouw, in een zonnige wei
Onder diepblauwe lucht, in de vrolijke mei
Wie dan nog aan zorg en verdriet denken zou
Verdient nooit een lachende vrouw

Zo menigeen wil er zijn deel in 't genieten
Maar zoekt op een ander terrein
Z'n geest is verward en 't gaat hem verdrieten
Hij vindt van de schoonheid den schijn
Men biedt hem de roes van z'n gloeiende zinnen
Beneveling in klank en in kleur
Een lachende vrouw, die zich graag laat beminnen
Geprikkeld door drank en odeur

Een lachende vrouw, op de hoek van een straat
Waar de ene man komt en de ander weer gaat
Waar men sluw expoiteert, in een leven zo grauw
Het masker van een lachende vrouw

Maar, wie in 't leven z'n wegen gebaand ziet
Al heeft hij maar amper z'n brood
Zodat 'ie met zorg naar 't eind van de maand ziet
Als weer zijn begroting niet sloot
Die blijft toch een man, wat voor leed hij ontmoete
Z'n hart blijft vertrouwen, (??)
Wanneer hij z'n lachende vrouw kan begroeten
Hun lachende kind, op den arm

Een lachende vrouw is een kost'lijke schat
En als ik in de wereld ooit rijkdom bezat
Ik zou 't kunnen missen, zolang ik maar hou
M'n lachende, lachende vrouw