Mae lliwiau hyd y stryd
Yn gymysg â’r gwaed
RhaiÂ’n syffredu ar eu byd
Ac yn cysgu ar eu traed
Mae arwyddion gwaeÂ’n chwarae ar ein clyw
Mae ‘na filoedd sydd yn gweiddi
“Cawsom ddigon ar fyw”

‘Dwi ddim yn Satan, a dwi ddim eisiau bod
A ‘dwi’n trio anghofio’r holl boen sydd i ddod

Roc, roc, rocio yn ein rhyddid
Roc, roc, rocio yn ein rhyddid
Roc, roc, rocio yn ein rhyddid
Roc, roc, rocio yn ein rhyddid

Un o ferched trist y nos
EfoÂ’I babi ar ei braich
Dan olau gwan y stryd
IÂ’r bin maeÂ’n tafluÂ’i baich
Gorfod gwrthod ffrwyth ei chroth, chwant
am gyffur yn rhy gryÂ’
MaeÂ’n casau ei byd am fod pethau mor ddu
Un babi arall fydd heb dyfuÂ’n hyn
Heb gael profi beth yw byw, heb gael tyfu
yn ddyn

Roc, roc, rocio yn ein rhyddid
Roc, roc, rocio yn ein rhyddid
Roc, roc, rocio yn ein rhyddid
Roc, roc, rocio yn ein rhyddid
Rocio yn ein rhyddid.

“There’s a thousand points of light for the
homeless man
ThereÂ’s a kinder, gentler machine-gun hand:
Got department stores, toilet paper
Styrofoam boxes for the Ozone layer”:
Clywsom arwr y werin
Yn dweud “Keep hope alive”
Ond ydi ‘o o’n plaid?
Ai fan hyn y saif?

Roc, roc, rocio yn ein rhyddid
Dewch I rocio yn ein rhyddidÂ…

Roc, roc, rocio yn ein rhyddid
Roc, roc, rocio yn ein rhyddid
Roc, roc, rocio yn ein rhyddid
Roc, roc, rocio yn ein rhyddid
Rocio yn ein rhyddid.