Dagmál

Dauðans harða lágnaetti
Sveipar heiminn myrkum hjúpi í nótt
Og við hverfum öll á braut
Eitt og eitt í myrkrinu í nótt
Blása vindar fortíðar
Að gráum himni bera mig í nótt
þeir syngja dauðleg nöfn okkar
Eitt og eitt á himninum í nótt
Skammverm sólin horfin er
Lyftir hlífðarskildinum í nótt
Vel yrktu feður tungunnar
Um ástina, sem varð úti í nótt
Í minningunni lifir ljóst
Við döpur drekkum þína skál í nótt
Á endanum öll komumst heim
þo það verði ekki í nótt
Nóttin þekur
Dauðinn tekur
Nótten boðar
Dauðans snae
En sólin vekur
Lífsins blae
Ferð okkar tekur brátt enda
Og við höldum heim á leið
Við komum til þín seinna
þó það verði kannski ekki
Í nótt