We lopen voet voor voetje over het parkeerterrein
En als je voor de derde keer vraagt waar we moeten zijn
Dan doe ik net alsof je dat niet eerder hebt gedaan
En wijs weer waar je heel groot jozef gasthuis kunt zien staan
Onverbreekbaar is de band die onze levens bindt
Maar voortaan zal ik de ouder zijn en ben jij het kind

De huisarts heeft je doorgestuurd omdat ook hij niet weet
Waarom je zo snel mager wordt, terwijl je toch goed eet
Waarom je tegen ons steeds vaker over hoofdpijn klaagt
En de laatste weken door verwardheid wordt geplaagd
En ik, ik wil niet dat je hapert als je teruggaat in de tijd
Straks ben je naast je toekomst ook nog je verleden kwijt

Wat ben je broos en breekbaar in het witte dokterslicht
Maar eventjes trekt alle spanning weg uit je gezicht
Wanneer de internist gebaart: uw bloeddruk is normaal
Maar als je daarvoor pillen slikt is dat niet zo speciaal
En ik, ik sluit het liefst mijn ogen voor je opgetogen blik
Voordat ik nog in mededogen of in boosheid stik

En bij het afscheid blijf je achter in dat niemandsland
Waar het zelfbeschikkingsrecht verglijdt van hand tot hand
Ik wil er niet aan wennen dat het einde nu begint
En op de terugweg word ik weer opeens dat kleine kind
Van een trotse vader, die zo sterk was en zo groot
En die ik met mij om zal blijven dragen
Die ik al mijn dagen om zal dragen tot mijn eigen dood
Van een trotse vader, die zo sterk was en zo groot
En die ik met mij om zal blijven dragen
Die ik al mijn dagen om zal dragen tot mijn eigen dood