miserere miserere voor een kleine korenbloem
wat goud wat blauwen je groene strengel
de klare kijkers van de bengel
is een goudzee jaren een woestijn
kon je maar m'n woorden zijn
je zegt alles zo zacht
en m'n harten jou nooit betracht

miserere miserere voor een kleine korenbloem
je bent toch zo hemelsblauw
en draagt soms parels van de dauw
je zegt je woorden met een zoen
de mensen houden je voor gekheid
omdat je in de velden bloeit
geen bloemist zich met je moeit

miserere miserere ik zou je m'n lusten schenken
miserere miserere maar wat zou hij denken
ik zou je met m'n woorden
willen bundelen tot een boeket
maar wat helpt het je mist wat publiciteit