De vlek van bloed
Die de aarde heeft besmeurd
En die in de schemering tot roest verkleurd
Wordt morgenvroeg
Door regen weggespoeld
Tot alleen ons hart de wond nog voelt

De laatste akte zet wellicht
De wereld in een ander licht
Geweld heeft nooit iets uitgericht
En zal dat nimmer doen
Wanneer wij in ons dodelijk domein
Zouden zien hoe kwetsbaar we zijn

Regen daalt op aarde neer
Een eeuwig refrein, een eeuwig refrein
Regen, regen die ons leert hoe kwetsbaar we zijn
Hoe kwetsbaar we zijn

Lloras tu y lloro yo
Y el cielo tambien, y el cielo tambien
Lloras tu y lloro yo
Que fragilidad, que fragilidad, que fragilidad