Een kamer in de late middagzon
Een poes die op de sofa ligt te spinnen
De openslaande deur naar het balkon
Laat zachte straatgeluiden binnen

Het meisje zit te spelen op het kleed
Ze is de wereld om zich heen vergeten
De pop moet in het bad, een aangekleed
Want zo dadelijk gaan ze eten

Een auto schakelt in z'n achteruit
Een stilte. Het portier wordt dichtgeslagen
Een honderdmaal gehoord, vertrouwd geluid
Niet anders dan op andere dagen

Het zonlicht is niet zwakker
De lucht is niet verkild
Maar zonder dat je 't wilt
Wordt de onrust in je wakker
En weer is er die rare
Herinnering die zeurt
Schud het uit je haren
Dan is het niet gebeurd
Dit is niet gebeurd, nee
Dit is niet gebeurd

De buitendeur sluit met een doffe klap
Gerinkel van een sleutelbos beneden
Een welbekende voetstap op de trap
Hij komt eraan. Nog negen treden

Het meisje volgt aandachtig elke pas
Haar blik verstrakt. Haar ogen staan wijd open
Ze trekt de pop een jurk aan en een jas
Ze hoort hem in haar richting lopen

Weer stormen de gedachten
Als wolven op je aan
Je ziet hem daar weer staan
Daar waar je 'm niet verwachtte
Je voelde je verloren
Door angsten meegesleurd
Maar knoop het in je oren
Er is niets gebeurd
Dit is niet gebeurd, nee
Dit is niet gebeurd

De voorjaarszon verlicht het interieur
De poes kijkt op. De stappen komen nader
Daar staat hij in de opening van de deur
"Hallo, m'n kind"... "Dag vader"

Ze hoort z'n voeten door de kamer gaan
Hij loopt naar het balkon. Hij loopt te fluiten
Dan raakt z'n schaduw haar heel even aan
Ze pakt haar pop en vlucht naar buiten

De kamer uit, naar boven
Je droomt niet, het is echt
Maar als je 't hardop zegt
Wie zal jou dan geloven
En wie kun je vertrouwen
Na wat er is gebeurd
Zijn woord tegen het jouwe
Het is dus niet gebeurd
Dit is niet gebeurd, nee
Dit is niet gebeurd