Tijdloos is de tijd geworden
Krachteloos de zwaartekracht
Niets heeft vat op onze lijven
Dan de armen van de nacht
Zelfs de maan krijgt rode wangen
Als ze in de kamer schijnt
Blijft verlegen van verlangen
Tot ze met de nacht verdwijnt

Want van zoveel liefde
Kan zelfs een stenen hart gaan kloppen
En raken de seizoenen van de wijs
Gaan de bloemen open en schrijven alle krantenkoppen
In jouw armen is het paradijs

Wezenloos met heel mijn wezen
Zie ik hoe je naast me ligt
Samen lijken wij te zweven
Zonder massa of gewicht
Zelfs de zon begint te blozen
Als hij ons geluk belicht
Laat ons in het donker achter
Met een lach op zijn gezicht

Want van zoveel liefde
Kan zelfs een stenen hart gaan kloppen
En raken de seizoenen van de wijs
Gaan de bloemen open en schrijven alle krantenkoppen
In jouw armen is het paradijs