Ik zen de superpapa, de zoegenaamde nieuwe man,
geen geheimen in het huishouwe, niks dakkik oek ni kan.
Ik kan koken, wassen, kuisen, da’s geen probleem veur mij,
die vuil pampers en da gebleet pakkik er gere bij.

Ik stroempel ’s nachts in mijne pure en lak ne zombie deur ons huis,
M’n ogen mor justekes open doelgericht nor het fornuis.
Want papflessen maken kannek ondertussen mor al te goe,
En pampers verschonen doen’k al met m’n ogen toe.

Veur een wandeling met den buggy hem’kik alted wel wa tijd,
De kinnekes in bad steken is mijn specialiteit.
En ligge z’eind’lijk in hun bed is ‘t oek tijd veur mijne nest,
Geef’k m’n vra nog een beurt, want daarin zen’k het best.

Mijn vra hee toch wel chaance met ne vent gelak as kik,
Zo behulpzaam en attentvol, die lopen ni zo dik.
‘k Zen d’n ideale schoonzoon, altijd paraat veur vra en kind,
‘k zen zo lellek as de nacht, mor de liefde die mokt blind.

Ik kan wel liggen stoefen over de superpapa die da’k zijn,
Mor vergeleke met supermama zen m’n prestaties eerder klein