Zeg, arme vent, je hebt me straks geschreven
Dat je zo suft en treurt
Omdat ik uit je pieterige leven
Opeens ben weggescheurd
Maar 'k kon het werk'lijk langer niet verdragen
In jouw gevangenis
Had ik je 'r soms verlof voor moeten vragen
Zeg, dacht je dat
Dan heb je 't mis

Ik had genoeg van 't luiernaadjes rijgen
En 't uitzicht door je raam
Mijn hoofd liep om van al dat kind'ren-krijgen
En heel je santekraam
Ik was 't beu maar steeds te zitten gluren
Naar jouw bezopen snuit
Wee van je zoenen en je daze kuren
Dacht jij van niet
Ik moest er uit

Ik weet dat ik de kind'ren niet verzorgde
En heel je pijn liet staan
Dat 'k bij de bakker en de grutter borgde
Om goed gekleed te gaan
Maar dacht je dat 'k 'et langer kon verkroppen
Dat ik voor huissloof dien
Ik heb geen zin jouw jaeger-broek te stoppen
Dacht jij van wel
Laat naar je zien

Verwacht maar niet dat 'k ooit terug zal komen
Ik geef om jou geen zier
Je stil humeur en je zwaartillend bomen
Zat me al lang tot hier
Ook kom ik niet ter wille van de kleinen
Hoeveel 'k ook van ze hou
Soms voel ik haat voor z' in mijn denken schrijnen
Ze zijn van mij
Maar ook van jou

En, mocht de kleine meid weer 's naar me vragen
Die lieve harte-schat
Zeg haar dan dat 'k op reis ben voor 'n paar dagen
En licht vergeet ze 't wat
En dat jij nou alleen zo zit te tobben
Geloof me, 't doet me zeer
Maar ik werd naar van 't piek'ren, boenen, schrobben
't Was niks voor mij
Ik kan niet meer