Dat jou mijn teerheid tegenstond
'k Weet nog niet hoe dat is gekomen
Da'k werd behandeld als een hond
Dat had ik reeds voor lief genomen
Dat j' in 't geheel niet om me gaf
Daar kon mijn liefde niet voor baten
Dat echter is mijn zwaarste straf
Dat je voorgoed mij hebt verlaten!

Dat je de kind'ren onverzorgd
Voor galg en rad hebt uitgeborgd
Om maar een mooie hoed te kopen
Dat onze jongen als een dief
Nu loopt te schooien langs de straten
Dat echter is mijn ergste grief
Dat je voorgoed me hebt verlaten

Dat je kleine Lizzy wel eens sloeg
En nooit 'es lette op m'n sokken
Dat ik dat alles stil verdroeg
En jij toch dagenlang bleef mokken
Dat j'n gezicht trok als azijn
Ik duldde 't rustig en gelaten
Dat echter is mijn felste pijn
Dat je voorgoed me hebt verlaten

Dat je met and'ren mij bedroog
En thuis de preutse uit bleef hangen
Dat je me liederlijk beloog
Met vreemde kussen op je hangen
Dat was een folt'ring voor m'n hart
Maar ach, ik kan je 'r niet om haten!
Dat echter is mijn grootste smart
Dat je voorgoed mij hebt verlaten

Dat ik soms uren heb gewacht
En als je kwam niets hebt verweten
Al had ik ook de halve nacht
Mijn smart in 't kussensloop verbeten
Hoeveel verdriet het mij ook deed
Als koel wij bij elkander zaten
Dat echter is mijn schrijnendst leed
Dat je voorgoed mij hebt verlaten

Dat je een miezerige sul
Te misselijk om nog aan te raken
Een laffe, stom-beroerde knul
Door al dat leed van mij kon maken
Dat heb 'k verdiend, dat was m'n loon
En 'k zal er dus niet over praten
Dat echter is mijn diepste hoon
Dat je voorgoed mij hebt verlaten