Bij ons in de stad staat een somber gebouw
De gevel is donker als draagt het de rouw

De koe ging er in en het schaap zonder hoop
Maar op een dag stond het Slachthuis te koop

De koper, die heette Engeman Joop
Hij maakte van 't Slachthuis een Jeugdbioscoop

Ik weet niet wat het was, maar wie Engeman zag
Hem knikten de knieen de rest van de dag

Vurige ogen als fonkelkarbool
Waarin een vracht aan kwaadaardigheid school

Engeman werd bioscoopexploitant
Men las advertenties in iedere krant:

'Komt jongens en meisjes, komt allemaal
Om de film te zien "De verdwenen zaal" '

Ouders, uw kind heeft het vast naar zijn zin
Volwassenen mogen 'r in geen geval in

Het was woensdagmiddag. Geen kind bleef er thuis
Ze repten zich naar het voormalig Slachthuis

Om dertien voor een zou de film beginnen
De meisjes en jongens dromden naar binnen

Met een grijns op zijn vreemde stierengezicht
Deed Engeman Joop de deuren weer dicht

Op straat werd het stil: geen geroep, geen gewoel
De ouders naar huis terug, gemengd van gevoel

Ze stonden om half vier hun kind op te wachten
Voor het gebouw waar men vee placht te slachten

Om vier uur bleven de deuren gesloten
't Was stil in het Slachthuis. De kinderen genoten

Dachten de ouders, maar om kwart voor vijf
Sloeg er de meesten de schrik op het lijf

't Werd vijf uur, 't werd zes uur, de deur bleef op slot
't Werd vrouwengejammer en bidden tot God

De politie geroepen, de deur geforceerd
De agenten zijn krijtwit teruggekeerd

Leeg was de zaal en geen mens begreep hoe
Aan een vleeshaak bungelde het karkas van een koe

Een klein stroompje bloed kroop over de grond
Waar men geen spoor van de kinderen vond

Geen mutsje, geen handschoen, geen schoentje, geen das
Alleen maar dat bloedend, dat stollend karkas

Men kamde de stad uit, het bos en de hei
Tevergeefs, tevergeefs, de jeugd was voorbij