Er was eens een kindje, dat plaste in zijn broek Toen moest het voor straf een kwartier in de hoek Ik zag het staan huilen, een brok in mijn keel Kon hij het soms helpen? Ach wat, sentimenteel
Er was eens een jongen, die hielden ze klein Die kreeg van een vriendje een hok met een k'nijn Hij mocht het niet houden, het stonk ze te veel Toen bracht-ie het terug. Ach, sentimenteel
Er was eens een meisje, dat kreeg maar geen man Soms was er weer hoop maar het kwam er niet van Toch is ze pas dertig, maar dertig is veel Soms zit ze te huilen... Ook sentimenteel
Een vrouw bad: "Och, geef mij een kindje in mijn schoot" Toen werd ze verhoord, maar het kind dat ging dood Haar man nam een ander, dat werd haar te veel Nu is ze wanhopig... Sentimenteel
Dat van die twee kinderen, dat meisje en die vrouw Is niet maar verzonnen, 't is waarheidsgetrouw En daarom is, denk ik, dit liedje niet veel Want ware verhaaltjes zijn sentimenteel