Ik collecteer voor die mensen, juffrouw Die dachten: "Ook ik ben verdoemd" Hoewel aan hun leven niets fijns meer was Toch werden ze fijnen genoemd
Ik vraag om steun voor een pater, mevrouw Die het allemaal ook niet meer zag Hij zei in het voorjaar zijn klooster vaarwel Maar is nu nog niet aan de slag
Ik vraag om troost voor een bruidspaar, meneer Want hij is katholiek en zij niet En zoiets verknoeit de familieband Omdat haar geloof dat gebiedt
Wie was de schuld, wie dacht het uit Wie was er fout, zoek het maar uit Ik vraag geen wrok - wat heb ik daaraan Geef me maar troost - dan kan ik gaan
Ik collecteer voor een kindje, juffrouw Dat bang werd gemaakt voor de hel Het praat elke week met een dokter nou Geduld maar, dan helpt dat wel
En ook voor dat soort predikanten, mevrouw Dat ooit uit het ambt werd gezet Omdat er weer meer op de lettertjes Dan wel op de geest werd gelet
Ik vraag om troost voor een echtpaar, meneer Het is het bekende verhaal Geen kindertjes meer, dan niet lief doen in bed De slachtoffers van het moraal
Wie was de schuld, wie dacht het uit Wie was er fout, zoek het maar uit Ik vraag geen wrok - enkel een traan Geef me maar troost - dan kan ik gaan