"En toch, dames en heren, toch heb ik gedacht, ondanks al die verdeeldheid en apartheid en gebrokenheid - of hoe je het wilt noemen - er moet ook iets zijn waarvan je zegt: He, dat is nou positief, dat is een teken van hoop, dat hebben al die kerkgenootschappen altijd samen gehad, dat heeft de brandstapel en de beeldenstorm overleefd. Een soort oecumenish symbool. Ik ben op zoek geweest in de kerkgeschiedenis en ik heb het gevonden ook. Ik vraag op dit ogenblik in de voorstelling graag even uw welwillende aandacht voor de plechtige opvoering van het oecumenisch symbool
Met zo'n belletje voor de slapers. Dat is voor de mensen die het niet begrijpen. Schrik je wakker, hoor je ping ping, weet je gelijk waar het over gaat. Weet u waarom die collectanten er altijd handschoenen bij aan hadden Dat was voor de vingerafdrukken Ik heb dit apparaat op de kop getikt bij een dominee, die heeft alle collectes afgeschaft. Hij zei: dat gehengel, je vangt toch niks Hij heeft nu een nieuw systeem, een tafeltje achter in de kerk met een schaal erop en iedereen die binnenkomt moet een kwartje op de schaal werpen. Iedereen doet dat ook. Er staat een controleur achter, wat wil je. Ene meneer van Dijk Dat is nog een afgeschafte collectant. Zeer fanatiek. Laatst was er iemand die geen kwartje op de schaal gooide, nou, die werd gelijk teruggeroepen: Psst kwartje! Maar die man had een verontschuldiging: Ik kom alleen even de huissleutel vragen aan mijn vrouw. Maar pas na de dienst, pas na afloop van de kerkdienst verliet deze onverlaat de kerk. En meneer Van Dijk zag dat, greep hem in zijn kraag en zei: Vuile oplichter, je bent komen bidden
O, die van Dijk, daar gaan verhalen over. Vroeger - toen er nog collectanten waren - gingen de collectanten en hun dames ieder jaar een dagje uit. Nou ja ze beheerden die collectegelden, daar maakten ze dan gelijk een potje van. En dan gingen ze met het bootje van Volendam naar Marken. Das was telkenjare een groot genoegen Maar op een keer gebeurde er iets vreselijks, stel u dat voor. Het bootje was net de haven van Volendam uit, kwam op volle zee, of er stak een storm op, een noodweer brak uit, een ramp dreigde. Het Leger des Heils stond op het punt koffie te zetten, zal ik maar zeggen. Een mevrouw raakte volslagen in paniek en begon te roepen: Laten we dan toch iets godsdienstigs doen. En meneer van Dijk pakte een schaal en ging ogenblikkelijk collecteren
Ik kan het ook niet laten om even rond te gaan. Maar de mensen willen altijd weten waar het voor is, anders geven ze niks. Dan vragen ze: Is het voor de slachtoffers van het communisme? Nee. Is het voor de slachtoffers van het fascisme? Nee. Is het voor de slachtoffers van het christendom? Ja."