Bruidspaar, om de stemming er toch enigszins in te houden, tenslotte dreigt het vandaag een feestdag te worden, zou ik u graag enkele anekdotes vertellen uit mijn verzameling 'Deerniswekkende huwelijksgrappen'. En ik waarschuw u maar vast: Soms zijn deze grappen zodanig deerniswekkend, dat ik zelf met moeite mijn tranen kan bedwingen.

Zo was er eens een jongen en die zei tegen zijn meisje: "Lieve schat, als je niet met me wilt trouwen dan zal ik sterven". Maar het meisje bleef weigeren. En verdomd zeg, laat die jongen op vijfennegentigjarige leeftijd inderdaad de pijp uit gaan.
Zo was er een vrouw en die vroeg aan haar man: "Jan, hou je nog van me?' "Natuurlijk", zei Jan. "Jan, zijn mijn ogen nog diepe vijvers?" "Natuurlijk", zei Jan. "Jan, zijn mijn lippen nog als twee rode rozen?" "Natuurlijk", zei Jan. "En is mijn lijf nog een tempel van hartstocht?" "Natuurlijk", zei Jan. "Gut Jan, wat zeg je toch een lieve dingen". Tijdje later: "Maar Jan, zul je ook nog van me houden als ik oud en rimpelig ben?" "Nou", zei Jan, "maar dat doe ik toch al jaren?"
Zo was er een man en die vroeg aan zijn vrouw: "Lieve schat, waarom praten wij nooit meer samen?" "Wat een onzin", zei die vrouw, "ik wil er geen woord meer over horen".
Zo vroegen ze aan een man wat het huwelijk voor hem betekende. Hij zegt: "Het huwelijk? Voor mij? Nou, gewoon. Dat ik de helft van mijn eten weggeef om de andere helft gekookt te krijgen"
Zo was er een man en die zei op zekere dag: "Lieve schattebout, het heeft lang geduurd, ik heb er lang voor moeten sparen, maar nu is het dan zover, eindelijk heb ik geld genoeg om van je te kunnen scheiden". Vrouw gelijk in tranen. "Huil nou niet", zegt die man, "ik vind wel iemand anders". Maar ja, er waren acht kinderen. Zult u zeggen: Dat kun je niet maken. Maar dat konden zij wel. Dus op een zeker moment zegt de rechter: "Laat ons dan nu overgaan tot de bespreking van het financieel aspekt van deze zaak?" Zegt die man: "Daar wil ik niet van horen, het was in de vrije tijd, ik hoef er geen cent voor te hebben".
Een man vroeg aan zijn vrouw: "Wat vind jij leuker: sex of kerstmis?" "Kerstmis", zegt die vrouw. "Hoezo kerstmis?" "Dat is vaker".
Zo was er een weduwnaar die een weduwe ten huwelijk vroeg. Tevergeefs, want de weduwe deelde mee dat ze haar man, op z'n sterfbed, beloofd had niet meer te zullen hertrouwen.
"Hoe heb je dat nou kunnen beloven?", vroeg de weduwnaar. "Ja", zei ze "maar anders was-ie niet doodgegaan".
Of een vrouw die haar man verwijt dat hij zich eeuwig excuseert met pardon en sorry. "Doe ik dat?" "Ja!" "O, neem me niet kwalijk".

Bruid en bruidegom,
Tot slot wilde ik dit nog zeggen. Kijk, dat huwelijk is natuurlijk ook een onmogelijk instituut. Er is eigenlijk maar een ding erger. En dat is: alleen zijn. Dank u.