Elke dag opnieuw begin ik een nieuw leven zet ik een dikke vette punt achter mijn misselijk bestaan niks bakte ik dan lucht, de lucht van ouwe teven om kokhalzend en brakend gif op af te geven De strontvliegen die waren niet van me af te slaan
Elke dag opnieuw wens ik radicaal te breken met mijn miesje mislukken in de dagen van hiervoor mijn slijmen was geducht, gedoemd mijn faken kwam ik er niet meer weg, dan ging ik er mee vandoor
Elke dag opnieuw besluit ik voorgoed te kappen Snij de beurse plekken weg uit mijn verrotte lijf dat als het erop aankwam zich willoos liet verslappen dat nooit eens op een standpunt of ruggengraat was te betrappen en die klotehouding van me vloek ik tot een karakter stijf
Elke dag opnieuw begint het me meer te dagen hoe ik mijn beste jaren met braafheid heb verklooid met steeds ja en amen knikken op de idiootste vragen met slikken zonder kikken wat ze mij op kwamen dragen waarmee ik keer op keer mezelf te grabbel heb gegooid
elke dag opnieuw besef ik het steeds beter moet breken met dat verleden en breken met die tijd dat ik er nog in geloofde tegen beter weten de pan wordt alsmaar leger en de soep dus alsmaar heter mijn lippen aan de hel verbrand, mijn hart verschroeid van spijt
Elke dag opnieuw verwens ik heel de aarde verwens ik God, de mensheid, maar bovenal mezelf Vervloek mijn kleffe stem die liefdesliedjes baarde vervloek mijn linkerhand die er slagzij bij gitaarde maar stopte als het menens werd en zei: Het is maar spel
Elke dag opnieuw wil ik die ander worden En stappen uit deze schertsvertoning van halfbakken schijn me schofterig binnenvechten bij die losgeslagen horde die Christus aan het kruis hun lans zijn zij in porde en eindelijk de kerel worden die ik altijd al wou zijn