Ustanselig på vei te nåke
som ikkje e der som ein e
har ein ro så søk' ein bråket
for å leita itte fred
det e strevsomt det
men det e sånn det e

Enten lengte ein tebake te Edens hage
eller framøve te himm'lens land
alltid redd for smerten og ubehaget
ved å vær ein heilt vanlig og dødelig mann

aldri heilt fornøyd med nåke
alltid meir ein må få te
eit evig basketak med språket
for å finn ut kim ein e
det e strevsomt det
men det e sånn det e

Å se sin begrensing får ein sjelden aksept for
me prøve konstant å bli som Gud
det unseliga og svaka har me liten respekt for
ordet avmakt, gir oss gåsehud