من از پریشب ، فهمیدم که تنهاتر از همیشه ام
پریشب ، آره دوریت باعث میشه که بدتر عصبی شم
بزن سنگو بزن سنگ ، که دلم شده باز تنگدلم تنگ شده واست تو بزن زنگو بزن زنگ
عوضی که دیگه مُردم از این
تنهایی منو ول نکن خب بعد از این
بزن رنگ و بزن رنگ ، سیاهیا رو لَک کن
همه آسمونو پُر بادکنک و بادبادک کن
بزن زیرِ سکوتت منو از معجزه پُر کن
من و خار و خسِ قلبمو بازم پُر گل کن
پریشب دوباره ، این دیوونه شبو با عکسِ تو سَر کرد
پریشب دوباره ، یه بهونه بود و یه بغض و یه سَردرد
پریشب دوباره ، این دیوونه شبو با عکسِ تو سَر کرد
پریشب دوباره ، یه بهونه بود و یه بغض و یه سَردرد
پریشب
ببینم تو از پریشب خبر داری؟ نه
منو خاموشیِ کامل ، با یه دنیا که روم زومه
منو اقامت دائم ، توو قلبت یه منظومه
توو این دنیای وارونه ام ، تویی تنها واسم هدیه
منم بی تو یه داغونم و هر شب میکنم گریه
منو وسایل خونه ، منو بال و پر و روحم
هممون ما به تو وصلیم ، تو رو دیگه نمیدونم
منو دنیامو آینده ام ، منو خاکستر و خونم
هممون واسه تو جمعیم و تنهایی نمیتونم
پریشب دوباره ، این دیوونه شبو با عکسِ تو سَر کرد
پریشب دوباره ، یه بهونه بود و یه بغض و یه سَردرد
پریشب دوباره ، این دیوونه شبو با عکسِ تو سَر کرد
پریشب دوباره ، یه بهونه بود و یه بغض و یه سَردرد
پریشب
از بلندای نگاهِ تو پرت شدم ، همین پریشب
دلِ من شیشه ایه ترک داره ، تو بزن سنگ بزن سنگ بزن
زخمِ من بازه سرش درد داره ، تو بزن چنگ بزن چنگ بزن
خونه ی من پُر از تاریکیه ، تو بیا پنجره هم سقف بکش
چشم من سو نداره نور نداره ، تو بزن زهر بهش زهرِ چشم
آره من عاشقت هستم بیا سرزنش کن
حالِ من خودش بده اصاً بیا بدترش کن
آره دل نازک و خسته ام غرورمو لِه کن
گُل میفرستم تو توو استوری پَر پَرش کن
آره من عاشقت هستم بیا سرزنش کن
حالِ من خودش بده اصاً بیا بدترش کن
آره دل نازک و خسته ام غرورمو لِه کن
گُل میفرستم تو توو استوری پَر پَرش کن
پریشب دوباره ، این دیوونه شبو با عکسِ تو سَر کرد
پریشب دوباره ، یه بهونه بود و یه بغض و یه سَردرد
پریشب پریشب... ، این دیوونه
پریشب دوباره ، یه بهونه بود و یه بغض و یه سر درد
پریشب به خودم گفتم منتظر موندنو یاد بگیر
یه سال ، دو سال ، بلکه پونزده سال بیست سال
با اینکه صبر برادر مرگه ، اما چیزی که نکشتت قویترت میکنه
آآ ، خلاص