De duivel was een warm en rustig nest
Nooit kwam het in mij op daar weg te gaan
Toch maar eens naar de rand gekropen
Nooit gevlogen, nooit gelopen
Eerst eens staan

Iemand riep mijn naam
De wind, het uitzicht
Ik wilde... (duizelde me aan)
Ik zette af en ik gilde

Mijn duivel was, ik had alles wat ik wou
Mond dicht, stil, genieten, dus wees blij
Maar zo ging het niet, ik haatte iedereen
Bij elke nieuweling dacht ik meteen
De toekomst die hij voor zich heeft ligt achter mij

Iemand riep mijn naam
Ach deze weg dan al belopen, (het duizelde mij aan)
Dan ligt elke ander nog open

Duivel is dood
De duivel is luiheid, de duivel is zo groot
Duivel is dood
Jaloers is de duivel, de duivel is zo groot
Duivel is dood
De duivel is ijdel, de duivel is zo groot

Ik zag de duivel in elk spiegelruit
In welk raam ik ook keek, ik zag hem terug
Kon me d'r nooit tegen verweren
Wilde mezelf niet bekeren
En toch keek ik vlug

Iemand riep mijn naam
Toen keek ik lang en sindsdien (het duizelde mij aan)
Ach niets bijzonders te zien

Duivel is dood
De duivel is ijdel, de duivel is zo groot
Duivel is dood
Jaloers is de duivel, de duivel is zo groot
Duivel is dood
De duivel is luiheid, de duivel is zo groot

Waarom doe je de dingen
Als je het zo erg vindt, waarom doe je het dan?
Het antwoord is simpel, waarom likt een hond zichzelf?
Omdattie het kan

Duivel is dood
De duivel is geilheid, de duivel is zo groot
Duivel is dood
De duivel is gulzig, de duivel is zo groot
Duivel is dood
De duivel is ijdel, de duivel is zo groot
De duivel is zo groot